The Bugaboos |
club: Café Jazzke artist: The Bugaboos |
© Rootsville 2017 |
|
|
Toen ik van St. Raphael de openbaring kreeg dat 'The Bugaboos' in mijn buurt zouden optreden kwamen er toch wel enkele rimpels te voorschijn. Blues in 'Café Jazzke' aan de Blereberg, dat is eens wat anders. Gelukkig komen we uit de richting van de 'Basiliek van Montaigu' en hoeven we het 11% stijgingspercentage niet te verwerken want 'het' café ligt aan de voet van deze Hagelandse heuvel. 'Right on Time' zoals het de gewoonte is nestelde ik me aan den hoek van de comptoir, recht voor het geïmproviseerde podium waarop het leek of er juist de lokale kampioenschappen Darts waren afgewerkt. Het 'podium' van dienst blaakte in de spotlights en ik dacht zo al van ...aan licht geen gebrek, maar daar zou wel verandering in komen. Nog even socializing met de aftredende patron, van dit toch wel sinds decennia lang gekende café, en met de leden van The Bugaboos alvorens mijn 'kodakske' te gaan bovenhalen. In de 'good old days' stond deze streek bekend voor zijn 'hanengevechten' en het daarbij horende 'Bank Russe' maar dit is helaas onder het mum van 'Kill our Culture' al sinds mensenheugenis verboden in de Lage Landen'. Doordat 'The Bugaboos' hun roots in het Antwerpse liggen hopen we maar dat er hier geen kemphanen ontwaken in een gevecht tussen die van ''t Stad' en de fiere Bourgondiërs alhier. Grapje natuurlijk want 'de' blues is voor de liefhebbers van deze muziek een vorm van Naast Raphael De Meyer aka Fast Fingers Raf stond ook drummer Dirk Roef aan de doopvont van deze blues formatie en samen met blues shoutster 'Blueslady Kath', saxofonist Edy De Vos en bassist Eddy Willems spelen ze al sinds 2006 meer dan aangename blues. Een decennia blues waarin ze al 2 albums wisten op te nemen met een mix van covers en eigen werk. Deze 'Bugaboos' moeten toch wel enige affectie hebben met ons Hagelands heuvellandschap want hun PR-materiaal werd opgenomen aan de alhier liggende 'Stairway To Heaven' en het is zo dat deze vijf bluesbusters in Café Jazzke terecht zijn gekomen en daardoor is dit reeds hun 2de passage hier. Het is al bijna 09.30PM dat de TV wordt afgezet en 'The Bugaboos' hun ding mogen doen, en dat is het brengen van blues.
Een nummer dat tijdens m'n vorige ontmoeting met deze 'The Bugaboos' onmiddellijk opviel was 'Indianola' van guistarslinger Robben Ford. Hun versie is meer dan 'Très Funky' te noemen en daar doen de sexy grooves van Mr. Edy meer dan hun ding in. Samen met de indrukwekkende gitaarrifjes van 'Fast Fingers Raf' levert dit een meer dan geslaagde conversatie op. Blues muzikanten durven al eens te freewheelen en ook Raf deed dit met een afsluitend rifje op 'What I Wanna Hear'...of wilden we nu juist dat niet horen? Met de jungle drums van 'Dynamic Dirk' gaan we richting einde set '1'. Tijdens de 'pauze' kan er volop hun laatste album 'Decennium 2016' worden aangeschaft en dat gebeurt dan ook. Alvorens aan te vatten met het Uit dat album krijgen we ook werk te horen zoals de nummers 'All You Need' en 'Tell Me Baby'. Met 'Everybody Needs Somebody To Love' stijgt uiteraard de temperatuur hier in 'Café Jazzke' en zou de beklimming van de Blereberg nu 'a peace of cake' zijn. Op 'Cold Shot' kan Raf'ke zich nog eens laten gaan als 'SRV' en met 'Choo Choo Mama' gaat ook 'Blueslady Kath' het nu uitzingen. Of ze nog speelden tot '3 o'Clock' moet ik u schuldig blijven. A La Prossima Volta!
Album report: The Bugaboos - Decennium 2016
|
relaxatie en dus zal de wederhelft van 'Fast Fingers Raf' hier vanavond haar 'therapie' moeten opbergen en werkloos toezien. Dus geen Oriëntal music maar groovin' & swingin' blues en een frisse 'Stella'.
Met de lokale stamgasten was er de mondelinge overeenkomst om door te gaan tot 04.00AM maar ook al klinken deze 'Bugaboos' opperbest toch zal ik het niet zo lang uitzingen. Een kleine delegatie van 'fans' zijn komen aanwaaien voor dit concert maar helaas net te laat om van hun sterke arrangement van Sonny Boy Williamson II zijn ‘Don’t Start MeTalking’ mee te maken. Tijdens een 'social call' met Raf en Edy liet ik al verstaan dat de samenhang met de groovy saxofoon mij wel zinde. Uiteraard mogen we de sterke ritme sectie niet vergeten en tijdens het daarop volgende 'Ain't No Superstitious' moeten de 'blues bleukes' zelfs met respect luisteren naar Kathleen Barbier aka 'Blueslady Kath'.
volgende gedeelte van dit aangename concert moeten we nog eerst de plaatselijke Sinatra aan het woord laten want die wil samen met The Bugaboos een 'Happy Birthday' brengen voor zijn soulmate. Als appreciatie voor de gezegende leeftijd van de jarige krijgt hij zomaar uit de handen van 'Blueslady Kath' een exemplaar van hun laatste album cadeau.
